Tradycje badań nad Dziadami drezdeńskimi kształtują się w kilku liniach. W tej pracy oddalono się – co nie znaczy zignorowano – od perspektywy teatrologicznej, a także od swoistego dla dramatologii eksponowania kodów teatralnych i potencjału rytualnego w tekstach przeznaczonych na scenę. Rozpatrzono Dziady część trzecią natomiast w porządku romantycznej poezji, poetyckiego uformowania i związków międzytekstowych, przenikania się fikcjotwórstwa z kształtowaniem rzeczywistości oraz semantyki poematu, jakości estetycznych dzieła i cech uzdatniających je do komunikacji literackiej.